ده تيم دانشجويي با اختراعاتي براي بهبود زندگي مردم در سراسر جهان - از دستگاه‌هاي تنفس مصنوعي قابل حمل براي بيمارستان‌هاي داراي تسمه، تا بالشتك‌هاي ويلچر كه از زخم‌ها جلوگيري مي‌كنند، تا كيسه‌خواب‌هاي چند منظوره براي پناهندگان - در روز شنبه جوايز مجموعاً 92500 دلار را در نمايشگاه و جوايز سالانه چالش جهاني MIT IDEAS تقسيم كردند. مراسم

برنده جايزه بزرگ 15000 دلاري به Umbulizer تعلق گرفت، تيمي كه يك دستگاه تنفس مصنوعي كم هزينه و قابل حمل - ساخته شده با اصلاح و ساده سازي ماشين آلات - براي بيماران در مناطق روستايي كه منابع پزشكي كمياب و غيرقابل اعتماد هستند، توسعه مي دهد.

ونتيلاتورهاي پيشرفته براي بيمارستان‌هاي پاكستان مقرون به صرفه نيستند. Moiz Imam، يكي از اعضاي ارشد مهندسي مكانيك، به MIT News گفت: ما اساساً مدل را ساده كرده‌ايم تا آنها را ارزان‌تر كنيم .

9 برنده ديگر كه توسط تيمي از داوران شامل كارآفرينان باتجربه و سرمايه‌گذاران مخاطره‌آميز انتخاب شدند، چهار جايزه 10000 دلاري و پنج جايزه 7500 دلاري دريافت كردند.

هواكش هاي سنتي حدود 20 عملكرد مختلف دارند كه آنها را پيچيده و گران مي كند. به گفته تيم Umbulizer، ونتيلاتورهاي دست دوم، كه بيمارستان‌هاي كم منابع تمايل به خريد آن دارند، مي‌توانند تا 15000 تا 20000 دلار قيمت داشته باشند. جايگزين يك ونتيلاتور دستي 40 دلاري است كه "واحد تنفس دستي مصنوعي" يا كيسه AMBU ناميده مي شود كه به پمپاژ دستي مداوم نياز دارد.

يكي از اعضاي تيم واساي آنور، دانش آموخته مهندسي مكانيك در MIT، به MIT News گفت: «مردم در نهايت آن كيسه هاي AMBU را دريافت مي كنند كه براي ريه ها خطرناك هستند زيرا نمي توانيد حجم يا فشار را تنظيم كنيد . "اين جايي است كه دستگاه ما وارد مي شود."

تيم Umbulizer - از جمله سانچاي گوپتا، دانشجوي دانشكده پزشكي هاروارد و حمزه خان، دانشجوي دانشكده بازرگاني هاروارد - در حال توسعه يك دستگاه تنفس مصنوعي است كه تنها چهار عملكرد حياتي را حفظ مي كند و قيمت را به حدود 2000 دلار كاهش مي دهد. ما با پزشكان در پاكستان صحبت كرديم و آنها گفتند كه 90 درصد بيماران تنها به چهار مورد از عملكردهاي اصلي ونتيلاتورهاي دست دوم سنتي نياز دارند. آنور گفت: دستگاه ما اين عملكردهاي اصلي را با حدود 10 درصد قيمت ارائه مي دهد.

اين تيم يك نمونه اوليه دارد و قصد دارد اين دستگاه را در تابستان در بيمارستان بزرگ پاكستان آزمايش كند. امام گفت: "پول جايزه [IDEAS] كمك زيادي به ما در توسعه نسخه نهايي آن نمونه اوليه خواهد كرد." همچنين به ما كمك مي كند تا توليدكنندگان داخلي را پيدا كنيم، زيرا هدف نهايي ما توليد انبوه اين دستگاه است.

در طول بعدازظهر شنبه، 40 تيم نوآوري‌هاي خود را در مركز كنفرانس سامبرگ در 9 دسته به نمايش گذاشتند: آب و فاضلاب، آموزش و پرورش، كشاورزي و غذا، بهداشت و پزشكي، امداد اورژانس و بلاياي طبيعي، زيرساخت، انرژي و محيط زيست، دستگاه‌هاي تلفن همراه و ارتباطات، و امور مالي و كارآفريني

تيمي متشكل از سه مهندس مكانيك MIT، Loop ، جايزه 7500 دلاري را براي مقابله با مشكلي كه كمتر شناخته شده است و بر افرادي كه از ويلچر در كشورهاي در حال توسعه استفاده مي‌كنند تأثير مي‌گذارد، دريافت كردند: زخم‌هاي فشاري قابل پيشگيري.

بر اساس گزارش سازمان بهداشت جهاني، اميد به زندگي براي افراد مبتلا به ضايعات نخاعي در بسياري از كشورهاي در حال توسعه به كمتر از يك سال مي رسد. علت اصلي مرگ، در كمال تعجب، زخم‌هاي عفوني ناشي از نشستن روي صندلي‌هاي چرخدار است كه باعث توزيع نابرابر وزن بيمار مي‌شود. زخم ها به راحتي با بالشتك هاي هواي باكيفيت كه از غلظت فشار جلوگيري مي كنند جلوگيري مي شود. اما قيمت اينها مي تواند بيش از 400 دلار باشد كه براي بسياري از مردم كشورهاي در حال توسعه دور از دسترس است. به گفته Loop، گزينه‌هاي كوسن كم‌هزينه تا حدودي ناكارآمد هستند.

Loop در حال توسعه يك بالشتك ساخته شده از لوله هاي داخلي دوچرخه ارزان قيمت و در دسترس است كه از طريق شبكه اي از سوراخ ها در يك پايه پلاستيكي حلقه مي شوند. در آزمايش، اين تيم گفت كه بالشتك آن از غلظت فشار و همچنين بالشتك هاي گران قيمت و با كيفيت جلوگيري مي كند. اين تيم اميدوار است كه زماني كه به مقياس توليد رسيد، بتواند كوسن هاي خود را با قيمت كمتر از 5 دلار بفروشد.

سارا ترس، يكي از اعضاي تيم MIT در رشته مهندسي مكانيك، به MIT News گفت: «هدف اين است كه بالشتك صندلي با كيفيت بالا بدون توجه به قيمت در دسترس همه باشد . يكي ديگر از اعضاي تيم شانون مك كوي است كه همچنين دانشجوي جوان MIT در رشته مهندسي مكانيك است. با پول جايزه، Loop نمونه اوليه خود را در تابستان امسال به بالي خواهد آورد تا طراحي را آزمايش كند و براي پالايش بيشتر بازخورد دريافت كند.

هشت برنده ديگر عبارت بودند از:

• TravlerPack (10000 دلار)، يك كيسه خواب مقاوم در برابر آب براي پناهندگان ايجاد مي كند كه در برابر دماي بسيار سرد مقاومت مي كند، مجهز به پشه بند است، و مي توان آن را با كيسه هاي ديگر زيپ كرد تا براي كل خانواده ها مناسب باشد.
• OZÉ (10000 دلار)، توسعه يك برنامه تلفن همراه كه به صاحبان مشاغل كوچك در آفريقا قدرت مي دهد تا تصميمات مبتني بر داده را بگيرند.
• DIL (10000 دلار)، توسعه يك برنامه تلفن همراه كه فرهنگ لغت توليد مي كند و روشي مناسب براي ضبط و ذخيره ضرب المثل ها، آهنگ ها و داستان ها ارائه مي دهد.
• STEMgem (10000 دلار)، ابزارهاي فناوري را توسعه مي دهد كه به زبان آموزان، به ويژه دختران جوان، اجازه مي دهد تا اينترنت اشيا و فناوري هاي پوشيدني را براي ورزش و تعاملات اجتماعي بسازند.
• Aeolian (7500 دلار)، توسعه يك شبكه نظارت بر كيفيت هوا براي فضاهاي داخلي؛
• Libremente (7500 دلار)، توسعه يك برنامه مبتني بر پيام متني براي بهبود سلامت روان قربانيان فاجعه.
• PreserveAir (7500 دلار)، توسعه خدمات ذخيره سازي و حمل و نقل در مزرعه آب و هوايي براي كشاورزان براي به حداقل رساندن تلفات ناشي از كم آبي. و
• Capiche (7500 دلار)، در حال توسعه يك پلت فرم بحث آموزشي است كه از هوش مصنوعي براي ارزيابي يادگيري دانش آموزان استفاده مي كند.

امسال، بيش از 500 تبليغات  دانش‌آموز علاقه‌مند در شام‌ها و رويدادهاي ديگر شركت كردند، بسياري از آنها از شركت Bose حمايت مالي كردند، جايي كه از برندگان IDEAS و مربيان كارآفرين گذشته ياد گرفتند، ايده‌ها را مطرح كردند و اعضاي تيم را جذب كردند. IDEAS همچنين به 25 تيم در طول سال كمك مالي اعطا كرد تا به آنها در ساخت نمونه هاي اوليه كمك كند.

در طول 17 سال، IDEAS كه سالانه توسط مركز خدمات عمومي پريسيلا كينگ گري (PKG) سازماندهي مي شود، بيش از 1 ميليون دلار به 160 تيم اهدا كرده است كه اكنون بيش از 2.5 ميليون نفر را در 44 كشور تحت تأثير قرار مي دهند. برندگان بيش از 42 ميليون دلار بودجه اضافي دريافت كردند.

برخي از برندگان سال گذشته قبلاً آمبولانس موتورسيكلت را در مناطق روستايي تانزانيا آزمايش كرده‌اند، آزمايش‌هاي يك برنامه بازيابي اعتياد به مواد افيوني را در مركز پزشكي بوستون آغاز كرده‌اند، آزمايش زانوي مصنوعي را آغاز كرده‌اند كه به بيماران اجازه مي‌دهد به صورت ضربدري بنشينند، و طرحي را تكميل كردند. به زودي يك مركز آموزشي با انرژي خورشيدي در آمازون اكوادور نصب خواهد شد.

برندگان گذشته IDEAS در اين مراسم حضور داشتند تا جوايزي را به آنها اهدا كنند و نكات مختصري در مورد پيشرفت استارتاپ هاي خود و تأثير طولاني مدت IDEAS ارائه كنند. يكي از سخنرانان اصلي شان گراندي، يكي از بنيانگذاران Bevi ، جايزه 7500 دلاري را در رقابت IDEAS در سال 2013 براي توسعه ماشين‌هاي پركننده نوشيدني‌هاي طعم‌دار هوشمند با هدف كمك به حذف بطري‌هاي پلاستيكي برنده شد. گراندي گفت كه با وجود ماشين آلات در بيش از 2000 دفتر در سراسر كشور، اين استارتاپ در ماه بيش از 2 ميليون بطري پلاستيكي را ذخيره مي كند.

گراندي برخي از موفقيت هاي Bevi را به شركت در IDEAS نسبت داد كه انگيزه و حمايت اوليه را براي تيم او فراهم كرد. او به تيم‌هاي حاضر در جلسه گفت: «شما با الهام‌بخش‌ترين و مفيدترين افراد براي درگير شدن در محوطه دانشگاه سر و كار داريد. "به خصوص در مراحل اوليه، كسي كه به شما كمك كند با انگيزه بمانيد بسيار مهم است."

هنگامي كه سارا ترس، بومي استاتن آيلند، براي اولين بار به MIT آمد، هرگز خارج از ايالات متحده نبوده است. اكنون، تقريباً چهار سال بعد، او به سراسر آسيا سفر كرده و هفته‌ها را در هند، ويتنام و اندونزي سپري كرده است. اما دليل اين همه سفر، گشت و گذار نبوده است - او براي كاهش فقر، يك نفر در يك زمان، كار مي كند.

ترس تحصيلات خود را در MIT در يك مسير از پيش تعيين شده آغاز كرد. با اين حال، يك دوره كارآموزي MISTI در بيمارستاني در منطقه فقيرنشين هند در تابستان پس از سال اول تحصيل، باعث شد او احساس كند كه براي مهارت هايش كاربرد متفاوتي وجود دارد. او با ديدن افراد بي خانمان كه درست بيرون درب ورودي بيمارستان زندگي مي كنند، و به رسميت شناختن امتياز او به عنوان يك دانشجوي MIT و يك شهروند ايالات متحده، اهداف خود را تغيير داد.

او مي‌گويد: «مردم زيادي هستند كه تلاش مي‌كنند تا تعداد كمي از دانشگاه‌هاي پزشكي را به دست بياورند، بسياري از مردم با خوشحالي جاي من را خواهند گرفت.

در حالي كه كساني كه در زمينه پزشكي هستند ممكن است تأثير فوري بيشتري بر كار خود ببينند، ترس احساس مي كند هر تلاش فردي براي مبارزه با فقر تفاوت ايجاد مي كند. او مي گويد كه فقر ممكن است يك مشكل گسترده و بين المللي باشد - اما ما بايد از جايي شروع كنيم.

ترس در نوامبر گذشته به دليل كارش در كشورهاي در حال توسعه، بورسيه معتبر رودز را دريافت كرد. اما قبل از آن، او يك رشته مهندسي مكانيك بود كه مي‌خواست تأثير بگذارد - و اتفاقاً كلاسي را روي ويلچر گذراند كه او را به انجام اين كار تشويق مي‌كرد.

مقرون به صرفه تر كردن يك محصول نجات دهنده زندگي

در سال دوم، ترس EC را گرفت. 721 (D-Lab: Mobility Wheelchair Design in Diveloping Countries)، كلاسي درباره صندلي چرخدار، ارائه شده توسط MIT D-Lab. او متوجه شد كه زخم‌هاي فشاري - نواحي بافت آسيب‌ديده كه از نشستن يا دراز كشيدن بيش از حد طولاني با بالش‌هاي نادرست به وجود مي‌آيند - يكي از علل اصلي مرگ و مير قابل پيشگيري براي افراد داراي معلوليت در كشورهاي در حال توسعه است.

ويلچرها در اين كشورها معمولاً با يك بالشتك فوم عرضه مي شوند كه قيمت آن كمتر از 10 دلار است. بالشتك ها به سرعت صاف مي شوند و بي اثر مي شوند، اما به دليل محدوديت هاي مالي يا عدم دسترسي كاربران اغلب آنها را جايگزين نمي كنند. بهترين كوسن ها تا 400 دلار قيمت دارند، كه آنها را براي بسياري از كاربران كم درآمد دور از دسترس مي كند.

با حمايت Ella Lyman Cabot Trust و كمك هزينه خدمات مهندسي Tau Beta Pi، ترس هفته هاي تابستان بعد را به بازديد از كارخانه هاي ويلچر در ويتنام و مصاحبه با كاربران ويلچر در اندونزي گذراند تا نيازهاي آنها را بهتر درك كند. اين آسان ترين سفر نبود.

سفر انفرادي به سراسر آسياي جنوب شرقي به مدت شش هفته قطعاً يك چالش خاص خود است كه شامل از دست دادن كارت هاي اعتباري است. و بيمار شدن به تنهايي وحشتناك است. اما تجربيات يادگيري عالي بود.

او ايده‌اي براي يك كوسن جديد مطرح كرد - كوسني كه كيفيت بالايي داشته باشد، مانند نسخه 400 دلاري، اما با هزينه 10 دلار يا كمتر. او با پشتيباني D-Lab محصولي با سه لوله داخلي دوچرخه طراحي كرد كه از طريق يك پايه پلاستيكي حلقه شده بودند و مجموعه اي از سلول هاي هوا را تشكيل مي دادند. هدف اين بود كه كوسني با طراحي ساده و قطعاتي كه به راحتي پيدا مي‌شد بسازند كه كاربران بتوانند آن را خودشان تعمير كنند يا جايگزيني براي آن بخرند. اين دستگاه - كه اكنون Loop نام دارد - از آن زمان به صورت نمونه اوليه ساخته شده است، با اميد به انتقال پروژه به ساير دانشجويان MIT در سال هاي آينده.

كشتي گرفتن با فلسفه

ترس علاوه بر رشته مهندسي مكانيك، تمركز خود را در اخلاق نيز دنبال كرده است. او عميقاً درگير سؤالات درست و غلط است و مجذوب نبود پاسخ آسان است.

او مي‌گويد: «بيشتر سؤالات اخلاقي و اخلاقي براي من بسيار خاكستري هستند، و خيلي سخت است كه به طور قطعي بگويم اين خوب است يا بد است». من واقعاً دوست دارم به اين سؤالات فكر كنم، زيرا مردم خيلي سريع مي‌گويند چيزي خوب يا خيلي بد است.»

از آنجايي كه او بيشتر درگير كاهش فقر شده است، شروع به گذراندن كلاس هاي بيشتري در دانشكده علوم انساني، هنر و علوم اجتماعي كرده است و به 24.236 (موضوعات در نظريه و عمل اجتماعي)، 14.74 (مباني سياست توسعه) و 17.317 (ايالات متحده آمريكا) اشاره مي كند. سياست اجتماعي) به عنوان يكي از تأثيرگذارترين. ترس مي‌گويد: «نمي‌توانم تصور كنم كه يك مهندس مؤثر باشم كه تلاش مي‌كند فقر را بدون درك پيچيدگي فقر كاهش دهد». "اين كلاس ها به من كمك كردند تا جهان را به طور كلي درك كنم. البته مهندسي عالي است، زيرا به شما امكان مي‌دهد كارهايي را انجام دهيد كه واقعاً براي جهان عالي هستند، اما اگر زمينه‌اي را كه آن را در آن قرار مي‌دهيد درك نكنيد، ... به اندازه يك مهندس عالي نيستيد.»

هنر مهندسي

پارگي ACL در سال آخر دبيرستان اميدهاي ترس خدمات كامپيوتري امين را براي بازي در تيم فوتبال دانشگاه MIT بر باد داد، اما اين مانع از لذت بردن او از اين ورزش نشد. او يك بازيكن فعال در تيم باشگاهي است، جايي كه از سال جواني كاپيتانش بوده است و از بودن در جامعه اي كه فقط به خاطر عشق به بازي بازي مي كند، لذت مي برد.

شركت در DanceTroupe به مدت چهار سال نيز تجربه بسيار خوبي بوده است. او با رقص هاي مبتدي شروع كرد، اما اكنون در چهار برنامه روتين پيشرفته در هر ترم شركت مي كند، از هيپ هاپ تا بهانگرا و هر چيز ديگري. هنر سرگرمي ديگري است كه او اغلب سعي مي كند براي آن وقت پيدا كند. سال گذشته، او يك نقاشي ديواري در اتاق خواب خود در پرديس شرقي، از نقاشي معروف "موج بزرگ از كاناگاوا" كشيد. در پاييز امسال، او 21M.601 (نقاشي براي طراحان) را نيز گرفت كه در آنجا ياد گرفت كه چگونه شكل انسان را بكشد. براي او، هنر و مهندسي از هم جدا نيستند.

«من كارهاي مهندسي را كه انجام مي‌دهم همان نوع خروجي هنري مي‌دانم. زماني كه من در حال ماشينكاري چيزهايي هستم يا در واقع محصولات فيزيكي را مي سازم، خيلي كارم را انجام مي دهم.» او مي گويد. "براي من اين مانند راهي براي هنر است."

ترس در دو سال گذشته در كارگاه مهندسي مكانيك MIT، آزمايشگاه پاپالاردو، شاگرد ليسانس بوده است، جايي كه او به مدت 2.007 به عنوان TA فروشگاه خدمت كرده است (طراحي و ساخت I). وقتي او به عنوان دانش آموز دوم در اين كلاس شركت كرد، مجبور شد يك ربات بسازد تا در يك مسابقه كلاس شركت كند. از آنجايي كه اين اولين تجربه او با ساخت و ساز بود، او در مورد نحوه استفاده از بسياري از ماشين‌ها مطمئن نبود و به شدت خودآگاه بود. او خاطرنشان كرد كه بسياري از برندگان سالانه مرد بودند كه اغلب تجربه قبلي بيشتري در زمينه رباتيك يا زمينه هاي مرتبط نسبت به همتايان زن خود داشتند. با اين حال، در پايان، او رباتي ساخت كه به آن افتخار مي كرد و با آن ماشين هايي كه زماني او را گيج مي كردند، راحت شد.

بخشي از شاگرد پاپالاردو بودن براي من اين است كه بتوانم به زنان در 2.007 نشان دهم كه مي توانند بر معايبي كه ممكن است در تمام سال هاي قبل با آن مواجه بوده اند غلبه كنند و مي توانند مهندسان مكانيك شگفت انگيزي باشند كه مي توانند طرح ها و محصولاتي را بسازند كه واقعاً به آنها افتخار مي كنند. ترس مي گويد.

من مي خواهم نشان دهم كه چهره موفقيت در مهندسي مكانيك در MIT يك مرد نيست، بلكه هر كسي است.

آكسفورد و فراتر از آن

وقتي ترس متوجه شد كه بورسيه رودز به او اعطا شده است، او و خانواده اش حيرت زده شدند. او مي‌گويد كه به‌طور باورنكردني از اين فرصت سپاسگزار است.

او مي‌گويد: «بسياري از مردم شايسته جوايزي از اين دست هستند، اما بيشتر اوقات اين شانس و امتياز است كه تعيين مي‌كند چه كسي آنها را دريافت مي‌كند. "من بسيار ممتاز و خوش شانس هستم كه فرصتي را دريافت كردم كه تعداد كمي از كساني كه كاملاً شايسته آن هستند، هرگز به دست خواهند آورد، و بنابراين از آن به بهترين شكل ممكن براي ايجاد فرصت براي ديگران استفاده خواهم كرد."

به عنوان يك محقق رودز، ترس در دانشگاه آكسفورد تحصيل تبليغات خواهد كرد و در آنجا مدرك كارشناسي ارشد را در مطالعات توسعه دنبال خواهد كرد. او از زمان خود در MIT پايه و اساس محكمي در مهندسي دارد و مي‌خواهد چند سال آينده را صرف درك عميق‌تري از چگونگي ايجاد فقر و چگونگي كاهش آن كند. او دقيقاً نمي‌داند پروژه بعدي‌اش چگونه خواهد بود، اما مي‌خواهد از مهارت‌ها و درك خود استفاده كند تا بيشترين تأثير ممكن را در كاهش رنج در كشورهاي در حال توسعه داشته باشد.

او مي‌گويد: «بخشي از آن اين است كه ياد بگيرم چه رويكردهايي براي توسعه وجود دارد تا درك بهتري از جايي كه مي‌توانم در كل تصوير بزرگ قرار بگيرم، پيدا كنم.

بر اساس گزارش سازمان ملل متحد ، يك ميليارد نفر در سراسر جهان با معلوليت زندگي مي كنند و از اين تعداد 70 ميليون نفر در هند زندگي مي كنند. در هند، افراد داراي معلوليت با موانعي براي موفقيت ناشي از زيرساخت‌هاي غيرقابل دسترس يا غيرقابل دسترس، و همچنين باورهاي تعصب‌آميز و قوانين تبعيض‌آميز روبرو هستند.

با در نظر گرفتن اين چالش ها، كايل كين، مدرس و دانشمند پژوهشي در دپارتمان علوم و مهندسي مواد MIT، براي برگزاري كارگاه تابستاني 2018 در چناي، هند دعوت شد. او با MIT-India، بخشي از MIT International Science and Technology Initiatives (MISTI) تماس گرفت تا از همراهي يك دانشجو با خود حمايت كند. آنها نه تنها موافقت كردند، بلكه مدير عامل MIT-India مالا گوش پاسخ داد: "چرا يك كلاس كامل را نمي آوريم؟"

MIT-هند كين را با LV Prasad Eye Institute مرتبط كرد(LVPEI) در حيدرآباد، هند. بيمارستان تحقيقاتي و آموزشي بين المللي مراقبت از بيمار، بهبود بينايي، خدمات توانبخشي و برنامه هاي بهداشت چشم روستايي را در سراسر هند ارائه مي دهد. آنها به بيش از 23 ميليون نفر با اختلالات بينايي خدمات ارائه كرده اند كه بيش از نيمي از آنها كاملاً رايگان درمان شدند. كين و LVPEI در يك صندوق جهاني بذر MISTI شريك شدند. با تركيب تجربه كين با فناوري كمكي و منابع و تخصص LVPEI در هند، هدف آنها ايجاد همكاري است كه تأثير قابل توجهي بر چشم انداز فناوري كمكي داشته باشد. شركت‌كنندگان MIT و هندي نمونه‌هاي اوليه‌اي را توليد مي‌كنند كه مي‌توانند در ميدان آزمايش شوند، بازخورد طراحي را دريافت كنند، و - براي محصولات موفق - به طور بالقوه وارد خطوط لوله توليد و توزيع شوند.

Ghosh مي‌گويد: «هدف گرد هم آوردن دانشجويان MIT و شركاي MIT-هند براي تجربه‌اي همهجانبه در آميختن بازديدهاي ميداني با كارگاه‌هاي مشترك در قالب دوره كوتاه براي دريافت اعتبار بود. با توجه به فلسفه طراحي دكتر كين، اهداف برنامه درسي و گشودگي ايده، هند مكاني ايده آل براي يادگيري و طراحي در زمين است. كل اين پروژه با ادغام يادگيري تجربي دانشجويان در خارج از كشور، تدريس و تفكر در اين زمينه، تشكيل گروه‌هاي دانشجويي، توسعه پروژه‌هاي تحقيقاتي دانشكده، و تعميق روابط ما با شركاي هندي MISTI، همه عناصر برنامه MIT-هند را ادغام مي‌كند.

MIT-India با Keane براي توسعه دوره هند با پشتيباني دپارتمان علوم و مهندسي مواد همكاري كرد. اين دوره داراي اعتبار تركيبي از دانشجويان كارشناسي و كارشناسي ارشد MIT را به دهلي، چناي و حيدرآباد آورد. علاوه بر LVPEI، MIT-India اين گروه را به موسسه فناوري هند دهلي (IIT Delhi) معرفي كرد، جايي كه دانشجويان MIT با آزمايشگاه Assistech و همچنين پزشكان و درمانگران فيزيكي در مركز آسيب هاي نخاعي هند كار مي كردند. اين گروه همچنين با كودكان پروژه غيرانتفاعي پراكاش و موسس آن پروفسور پاوان سينها MIT در دهلي ملاقات كرد تا درباره جراحي بازگرداندن بينايي بيشتر بياموزند. آنها به چناي سفر كردند تا يك هكاتون فناوري كمكي با v-Shesh برگزار كنند، يك سازمان حمايت از آموزش اشتغال براي افراد داراي معلوليت. مهم‌تر از همه، دانش‌آموزان با افراد داراي معلوليت در هر مكان همكاري كردند تا طرح‌هايي را براي افراد داراي معلوليت طرح‌ريزي كنند.

كين مي‌گويد: «كار با شركا حياتي است زيرا آنها زيرساخت‌هاي مستقر دارند و با سال‌ها كار در اين زمينه، اعتماد جامعه را افزايش داده‌اند. ما براي تحقق همه چيز به اين اعتماد نياز داريم. اساساً مهم است كه اين كارگاه‌ها افراد داراي معلوليت را شامل مي‌شوند تا تأثير بگذارند، و ما از ايالات متحده، بدون شركاي هندي‌مان راهي براي تحقق آن نداشتيم.»

با همكاري مستقيم با مشترياني كه براي آنها طراحي مي‌كردند، دانش‌آموزان همچنين مي‌توانستند فناوري‌هايي ايجاد كنند كه بلافاصله تأثيرگذار بودند. آنها مي‌توانستند بازخورد دريافت كنند و طرح‌هاي خود را براي ارضاي نيازهاي حياتي، تطبيق با ترجيحات شخصي، و پيش‌بيني مسائل قبل از بروز آنها تطبيق دهند. Autumn Geil، دانشجوي سال دومي كه در رشته علم مواد مطالعه مي‌كند، مي‌گويد: «مي‌توانم بگويم بزرگترين دستاورد من اين بود كه تيم من اولين سيستم نمونه اوليه ما را براي كمك به آيشواريا، زني با نقص بينايي، شناسايي و برچسب زدن لباس‌هاي همسان، چاپ سه بعدي كرد. پرداختن به يك مشكل، ايده پردازي راه حل و چاپ سه بعدي يك نمونه اوليه بسيار لذت بخش بود.

دانش‌آموزان تشويق شدند تا با موضوعاتي خلاقانه و فعالانه براي حل مسئله با هم‌طراحان خود درگير شوند. مارك ورابليك، كارشناس ارشد مهندسي برق مي‌گويد: «اين كلاس هم ما و هم دانش‌آموزان را در سرتاسر هند قادر مي‌سازد تا از مشكلاتي كه افراد داراي معلوليت با آن‌ها مواجه هستند بيشتر آگاه شويم و در عين حال ابزارهايي را براي شروع توسعه يك محصول فناوري كمكي براي بهبود زندگي آنها در اختيار ما قرار دهد». . "من توانستم ديدگاه متفاوتي در مورد فناوري كمكي در خارج از ايالات متحده كسب كنم و در عين حال به ترويج رويكردي متفاوت در آموزش و طراحي عملي كمك كنم."

"هدف MIT-India تقويت همكاري بين المللي بين MIT و هند است. ما در سطوح مختلف از اهداف خود فراتر رفتيم.» «هم دانشجويان MIT و هم دانشجويان هندي فرصت‌هايي براي كارآموزي، تحقيقات بيشتر و پيگيري طرح ايده‌هاي خود را ترك كردند. در نتيجه، دانشكده همچنين پروژه‌هاي تحقيقاتي مرتبط جديد در IIT دهلي، LVPEI، دانشگاه Apeejay Stya و پروژه Prakash را ترك كرد. ما اميدواريم كه اين آزمايشي را تكرار كنيم و دوره هاي بيشتري را در خارج از كشور با ساير بخش هاي MIT ايجاد كنيم. 

كين مي‌گويد: «ما پنج UROP (برنامه فرصت‌هاي تحقيقاتي در مقطع كارشناسي) داريم كه با الهام از آنچه دانشجويان در طول مدت خود در هند مستند كرده‌اند، به MIT بازگشته‌اند. ما اميدواريم كه دانش‌آموزان آينده را به هند بياوريم و دانش‌آموزان سابق را در كنار ارائه طرح‌هاي خود به عنوان مربي خدمت كنند.» كين به همكاري با شركاي MIT-هند براي پيشبرد فناوري كمكي و فرآيند هم‌طراحي انساني ادامه مي‌دهد. او مي گويد: «ما ايده ها و اشتياق زيادي براي بازگرداندن اين پروژه ها به هند داريم. ما به متخصصان دانشجو نياز داريم و به يك رويكرد چند رشته‌اي نياز داريم، زيرا فناوري كمكي بخش واحدي ندارد - اين تركيبي واقعي از رشته‌ها است. ما به گروه متنوعي از دانش‌آموزان نياز داريم و به راهنمايي نياز داريم تا بتوانيم بفهميم كه چگونه همه اينها براي ساختن يك محصول موفق جمع مي‌شوند. هيچ يك از ما به تنهايي قادر به انجام آن نيست.»

براي شنيدن بيشتر در مورد اين پروژه به دانشجويان، كين و MIT-هند در راديو MISTI گوش دهيد .

MISTI فرصت هاي يادگيري بين المللي كاربردي را براي دانشجويان MIT ايجاد مي كند كه توانايي آنها را براي درك و رسيدگي به مشكلات دنياي واقعي افزايش مي دهد. اين امر مأموريت تحقيقاتي مؤسسه را با ترويج همكاري بين اعضاي هيئت علمي MIT و همتايان آنها در خارج از كشور تقويت مي كند. MISTI با شركاي MIT و فراتر از آن همكاري مي كند و به عنوان يك پيوند حياتي از فعاليت هاي بين المللي عمل مي كند تا پروژه ها و ابتكارات بين المللي تبليغات را فعال و الهام بخشد.

 برنامه هاي MISTI از طريق سخاوتمندي افراد، شركت ها و بنيادها امكان پذير مي شود . براي اطلاعات بيشتر، به misti@mit.edu ايميل بزنيد يا مستقيماً با مديران برنامه كشور تماس بگيريد. MISTI يك برنامه تجربي در مركز مطالعات بين المللي در دانشكده علوم انساني، هنر و علوم اجتماعي است.

به نظر مي رسد كه تشخيص صدا بخشي از زندگي روزمره در حال رشد است، زيرا خانواده هاي بيشتري به نرم افزارهايي مانند سيري يا الكسا براي بررسي آب و هوا، روشن كردن استريو يا جستجوي دستور غذا براي شام متكي هستند. اما اگر اين نرم افزار بتواند نقش مهم تري ايفا كند چه؟ Noopur Ranganathan، دانشجوي سال دوم زيست شناسي، از قدرت اين دستياران ديجيتالي براي بهبود زندگي افراد ناشنواي نابينا در نيمه راه در سراسر جهان استفاده مي كند. كار رانگاناتان با بردن كار او از بوستون به چناي، هند، به افرادي كه داراي اختلالات بينايي و شنوايي هستند قدرت مي‌دهد تا ارتباطات را در دستان خود بگيرند.  

رانگاناتان ابتدا در دوران دبيرستان كار خود را با افراد كم بينا آغاز كرد. او مي گويد: «من در يك پروژه تحقيقاتي شركت داشتم كه بر دژنراسيون ماكولا متمركز بود. "به عنوان بخشي از آن پروژه تحقيقاتي، من مجبور شدم به يك مركز مراقبت چشم بصري بروم و با بيماران صحبت كنم. رانگاناتان توضيح مي دهد كه از آن زمان، من با جمعيت كم بينا درگير بوده ام.

رانگاناتان كه يكي از اعضاي فعال باشگاه سخنراني و مناظره او بود، همچنين علاقه مند بود كه چگونه با هم ارتباط برقرار كنيم، چگونه با يكديگر صحبت كنيم و چگونه مي توانيم اين كار را به طور موثرتري انجام دهيم. رانگاناتان در مورد شيفتگي خود به گفتار مي گويد: «يكي از بهترين دوستان من در دبيرستان دچار اختلال گفتاري بود و من هميشه متوجه مشكلاتي بودم كه او با آن روبرو بود. "و پدرش چيزي گفت كه هميشه به من چسبيده بود، اينكه در دنياي واقعي خيلي مهم نيست كه شما چه مي گوييد بلكه چگونه آن را مي گوييد."

هنگامي كه او به MIT آمد، او به دنبال اشتياق خود براي برقراري ارتباط و دسترسي به يكديگر بود، كه باعث شد با مدرسه محلي پركينز براي نابينايان و بعداً با مؤسسه ملي توانمندسازي افراد داراي چند معلوليت (NIEPMD) ارتباط برقرار كند . يك آژانس دولتي هند خدماتي را به افراد چند معلول ارائه مي دهد. رانگاناتان گفت: "در ترم پاييز سال اول تحصيلي ام، با NIEPMD تماس گرفتم و فقط از آنها پرسيدم كه آيا اگر در IAP [دوره فعاليت هاي مستقل] از موسسه بازديد كنم، مشكلي ندارد، فقط ببينم موسسه چگونه كار مي كند و چه خدماتي ارائه مي دهد." مي گويد. "در آن زمان، من نمي دانستم پروژه من چه خواهد بود. من در اين مورد بسيار باز بودم.»

و بنابراين، هنگامي كه او براي اولين بار در اوايل سال 2018 به چناي سفر كرد، اين كار را بدون برنامه شخصي انجام داد. اين يك سفر بود، قبل از هر چيز، براي ساختن زمينه اين جامعه به منظور درك واقعي نيازهاي آنها. سفر به تنهايي، بدون هيچ انگيزه خارجي، اين تجربه نوعي جهش ايماني بود كه منجر به پروژه تغيير دهنده زندگي Ranganathan شد كه تقريباً يك سال بعد اجرا مي‌كرد. «اين مؤسسه [همانطور كه در نامش پيشنهاد شده است] روي اخبار مد و پوشاك افراد داراي چند معلوليت متمركز بود. بنابراين، برخي از افراد با اختلالات گفتاري و همچنين اختلالات بينايي، و برخي ديگر با اختلالات شناختي بودند،» Ranganathan درباره كار و محيط NIEPMD توضيح مي دهد. چيزي كه واقعاً تجربه او را تغيير داد و در نهايت پروژه او را به جلو برد، ملاقاتي بود كه او با يك بيمار NIEPMD به نام ميراندا داشت، مردي كه هم ناشنوا و هم نابينا بود.

رانگاناتان توضيح مي دهد: "تعامل من با او با هر چيزي كه تا به حال تجربه كرده بودم بسيار متفاوت بود." «معمولاً، هنگام برقراري ارتباط با كسي، هميشه صدا را در نظر مي گيريم. اما از آنجايي كه او هم كر و هم نابينا بود، نمي‌توانستم با او صحبت كنم و چيزي روي كاغذ برايش بنويسم.» براي برقراري ارتباط، ميراندا يك واحد بريل قابل تجديد داشت كه به يك سند word ساده مرتبط بود. تنها كاري كه بايد انجام مي داديد اين بود كه يك كلمه يا جمله را در سند تايپ كنيد و واحد بريل آنچه را كه نوشته شده بود به خط بريل ترجمه كند. رانگاناتان در حالي كه به اندازه كافي ساده بود و در تبادل پيام مؤثر بود، از كل فرآيند احساس ناراحتي كرد.

او درباره اولين ملاقاتشان مي گويد: «نه صدا بود، نه تماس چشمي. «به نظر مي رسيد كه خيلي...  انساني نيست. كاملاً رباتيك به نظر مي رسيد، و به همين دليل بود كه به برنامه هايي مانند سيري يا الكسا فكر كردم. ما مي توانيم در يك دستگاه صحبت كنيم و اين برنامه ها مي توانند صداي ما را دريافت كرده و آنها را به متن ترجمه كنند. اينجاست كه واقعاً كمك هزينه تحصيلي Ranganathan IAP 2019 متولد شد. رعد و برقي زده شده بود و او اين ايده را پيدا كرد كه مي تواند به نحوي با ميراندا و همسالانش ارتباط برقرار كند، كاري كه در نگاه اول غيرممكن و بدون درز به نظر مي رسيد. او مي تواند ارتباط با جامعه ناشنوايان نابينا را به جاي رباتيك يك عمل انساني تبديل كند.

با در نظر گرفتن اين پروژه، من براي كمك هزينه تحصيلي PKG (پريسيلا كينگ گري) از طريق ESG [گروه مطالعات تجربي] درخواست دادم. من نامه تاييديه را از شريك جامعه [NIEPMD] دريافت كردم و در IAP در مقطع دوم بالاخره توانستم اين پروژه را اجرا كنم. اين پروژه شامل پياده‌سازي يك نرم‌افزار شبيه سيري در واحد بريل قابل تجديد بيمار بود، به گونه‌اي كه مي‌توان گفتار را به متن ترجمه كرد و سپس متن را به خط بريل ترجمه كرد. رانگاناتان اين واكنش زنجيره‌اي يكپارچه را متصور بود: گفتار به متن، متن به خط بريل، كه سپس مي‌توانست توسط بيمار خوانده و درك شود - در اين مورد، ميراندا. نيازي به واسطه براي تايپ جملات، رونويسي گفتار نيست، براي ضبط يادداشت ها از سخنراني هاي ميراندا (او در حال حاضر در حال كار براي گرفتن مدرك دكتراي پزشكي در آموزش ويژه). با نرم افزار رانگاناتان، هركسي مي توانست با او صحبت كند و با كمك واحد بريل قابل تجديد، آنها را درك كند. نتايج فوق العاده بود.

رانگاناتان توضيح مي دهد: "من با همسرش مصاحبه كردم و او فقط گريه كرد." «قبل از اين پروژه، او براي نوشتن ايميل، انجام كارهايش و... همه چيز به او بسيار وابسته بود. و او نيز شغل خود را دارد، بنابراين احساس مي كرد چيزهاي زيادي بر دوش دارد. اما با اين نرم افزار، او اكنون به استقلال رسيده است. او مي تواند ايميل هاي خود را بسازد و اسناد Word را ببيند و در اينترنت جستجو كند و نامه هاي خود را بررسي كند. و از آنجايي كه به ثمر نشستن اين پروژه تأثير قابل توجهي بر زندگي رانگاناتان گذاشته است - رضايت و هيجان از ديدن سالها فداكاري و تلاش سخت كه به شيوه هاي واقعي و ملموس به زندگي در مي آيند - تأثير حتي بيشتر بر جامعه اي كه او دارد گذاشته است. براي حمايت خيلي سخت كار كرد

از آنجايي كه اين پروژه نه تنها در داخل NIEPMD، بلكه در شبكه جهاني پركينز، با كسب تمجيد از سازمان‌هايي در آلمان و ژاپن در ميان ديگران، همچنان به تأثيرگذاري ادامه مي‌دهد، Ranganathan مشتاق است كه اين نرم‌افزار را در مقياسي تبليغات بسيار بزرگ‌تر و با مزاياي بيشتر پياده‌سازي كند. گام‌هاي بعدي سازگاري بيشتر نرم‌افزار با ترجمه به زبان‌هاي مادري و همچنين سازگاري برنامه با دستگاه‌هاي قابل حمل مانند تلفن‌هاي همراه است. در حالي كه ميراندا در حال حاضر تنها بيمار است كه به اين برنامه دسترسي دارد، Ranganathan اميدوار است اين نرم افزار را براي ديگران نيز پياده سازي كند. او مي گويد: «اولين باري كه با اين شخص صحبت كردم، تكان دهنده و تعجب آور بود. "من نتوانستم با او صحبت كنم. من تا حالا به همچين كسي برخورد نكرده بودم. اين چيزي بود كه در ابتدا واقعاً غم انگيز بود، اما اكنون ... او اكنون قدرتمند شده است.

محققان دانشگاهي و ديگران مدت‌هاست كه با ايجاد تجسم داده‌ها براي افراد نابينا در دسترس بوده‌اند. يكي از رويكردهاي فناوري چاپ سه بعدي نمايش لمسي داده ها، به شكل نمودارهاي نواري برجسته و نمودارهاي خطي بوده است. اما، اغلب، كاربران مورد نظر حرف كمي در فرآيند طراحي واقعي دارند، و نتيجه نهايي به اندازه برنامه ريزي شده موثر نيست.

تيمي از محققان MIT اميدوارند اين مشكل را برطرف كنند. آنها از يك پروژه مشترك با كاركنان و دانش آموزان در مدرسه نابينايان پركينز به عنوان مطالعه موردي فرآيند طراحي قابل دسترس استفاده كردند و فهرستي از ملاحظات "اجتماعي فني" را براي راهنمايي محققان در كارهاي مشابه تهيه كردند. مقاله اي با جزئيات كار در مجله IEEE Transactions on Visualization and Computer Graphics ظاهر مي شود. نويسندگان همكار آلن لوندگارد، دانشجوي كارشناسي ارشد در گروه مهندسي برق و علوم كامپيوتر (EECS). كريستال لي، دانشجوي كارشناسي ارشد در برنامه علوم، فناوري و جامعه؛ و آرويند ساتيانارايان، استاد آزمايشگاه EECS و علوم كامپيوتر و هوش مصنوعي با MIT News در مورد مطالعه موردي و يافته هاي آنها صحبت كردند.

س: چگونه به اين ايده دست يافتيد تا «ملاحظات اجتماعي-تكنيكي» را ثبت كنيد، و چند نمونه قابل توجه چيست؟

لوندگارد : كريستال و من در يك قاليشويي زارعي كارگاه آموزشي در زمينه طراحي مشاركتي، جايي كه محققان به طور مشترك محصولاتي را با و براي جوامع خاص طراحي كردند، ملاقات كرديم. ما با مدرسه پركينز كار كرديم تا يك تصويرسازي پرينت سه بعدي از نمودار سري زماني براي افراد نابينا طراحي كنيم. با آمدن از MIT، اين ايده وجود داشت كه ما راه حلي با تكنولوژي بالا و پر زرق و برق ارائه مي كنيم - اما، به نظر مي رسد، اين واقعا بهترين رويكرد نبود. در اين رابطه، من فكر مي‌كنم يك ملاحظات اجتماعي-تكنيكي درجه اول اين است كه در صورت وجود، چه درجه مداخله فن‌آوري لازم است؟ آيا اين مداخله مي تواند رويكرد اجتماعي تري را بدون نياز به طراحي فن آوري فانتزي داشته باشد؟ آيا يك راه حل با فناوري پايين بهتر از يك راه حل با فناوري پيشرفته نيازهاي جامعه را برآورده مي كند؟

يكي ديگر از ملاحظات مهم، برنامه ريزي و اطلاع رساني ميزان همكاري است كه به ويژه هنگام همكاري با جوامع حاشيه نشين مهم است. اين بدان معناست كه محققان به وضوح اهداف و مقاصد خود را بيان مي كنند. به عنوان محقق، آيا هدف ما توليد تحقيقات آكادميك است، يا يك راه حل طراحي كه بلافاصله در جامعه قابل پذيرش باشد؟ مدت پروژه چقدر است و منابع موجود چقدر است؟ عدم برقراري ارتباط واضح مي‌تواند همكاران جامعه را به روش‌هايي كه به طور فعال مضر هستند، از حلقه خارج كند.

لي : ما متوجه شديم كه قبل از اينكه حتي يك محصول را طراحي كنيد، چندين مرحله مياني وجود دارد. در واقع همكاري به چه معناست و طراحي مشاركتي چگونه است؟ ما در مقاطع خاصي از فكر كردن به اينكه چه محصولي بسازيم نااميد شديم. در حالي كه با معلمان، كاردرمانگران و كاركنان مدرسه پركينز صحبت مي كرديم، به يك نمونه اوليه رسيديم و متوجه شديم كه اين ايده اي است كه در واقع نيازهاي جامعه را برآورده نمي كند. فكر كردن از طريق اين تنش‌ها به ما كمك كرد تا فهرستي از ملاحظات اجتماعي-تكنيكي را براي ساير محققان و همكاراني كه ممكن است در هنگام كار بر روي پروژه‌هاي طراحي مشترك احساس نااميدي داشته باشند، داشته باشيم.

يك نكته قابل توجه از مطالعه موردي ما: به عنوان محقق، فرض نكنيد كه منابع شما با منابع جامعه يكسان است. به عنوان مثال، اگر به يك چاپگر سه بعدي 300000 دلاري نياز دارد، چيزي براي يك مدرسه كوچك درست نكنيد كه فقط MIT توانايي خريد آن را دارد. در تجسم پرينت سه بعدي خود، ابتدا سعي كرديم از يك چاپگر سه بعدي ارزان و در دسترس استفاده كنيم كه اغلب در كتابخانه ها موجود است. اما، اين مقرون به صرفه بودن محدوديت هاي ديگري را تحميل كرد. به عنوان مثال، با استفاده از چاپگر ارزان قيمت، ساختن چيزي به خط بريل خوانا دشوار بود، زيرا وضوح آن براي مفيد بودن بسيار پايين است. نمي تواند جزئياتي را كه براي نمايش دقيق داده ها نياز داريد، ثبت كند. بنابراين، با استفاده از چاپگر مقرون به صرفه، نمودار ما نتوانست دستورالعمل‌هاي دسترسي خاص را رعايت كند. از سوي ديگر، وضوح بالاي MIT،

Satyanarayan : همچنين بسيار مهم است كه به شركت كنندگان به طور منصفانه غرامت پرداخت شود، به خصوص در جوامع به حاشيه رانده شده. در طراحي مشاركتي، با افرادي كه با آنها كار مي كنيم به عنوان كاربران هدف برخورد نمي كنيم. در عوض، آنها در طول فرآيند و با مهارت هاي خاص، همكار هستند. براي مثال، افرادي كه نابينا هستند، تجربه بسيار بيشتري در خواندن خط بريل دارند. ما در نظر داريم كه يك مهارت بسيار تخصصي است كه بايد بر اين اساس جبران شود. يك اصل كليدي طراحي مشاركتي اين است كه افراد جامعه تجربه‌اي داشته‌اند كه براي موفقيت يك طرح ارزشمند و ضروري است.

س: در مقاله خود، شما مي گوييد كه اميدواريد از دام هاي "تحقيق چتر نجات" جلوگيري كنيد. آن چيست و چرا پرداختن به آن مهم است؟  

لوندگارد : «تحقيق چتر نجات» جايي است كه محققان – به ويژه از دانشگاه‌هاي ثروتمند – وارد يك جامعه مي‌شوند. بهره گيري از زيرساخت ها، تخصص و منابع محلي؛ نوشتن يك مقاله دانشگاهي؛ و سپس بلند شويد. يعني بعد از انتشار يك مقاله تحقيقاتي كاملا از جامعه جدا مي شوند. اين براي اعضاي جامعه كه با حسن نيت در همكاري شركت مي كنند و به تسهيل تحقيق كمك مي كنند، مضر است، گاهي اوقات بدون منافع سايت افزايش مشتري متقابل.

لي : در طراحي قابل دسترس، شما اغلب يك نمونه اوليه را بر اساس دانش انتزاعي از آنچه كه يك جامعه ممكن است بخواهد، مي سازيد. سپس، افراد آن جامعه به جاي اينكه مستقيماً در فرآيند طراحي شركت كنند، كارايي نمونه اوليه را ارزيابي مي كنند. اما اين مي‌تواند از ايجاد راه‌حل‌هايي كه براي جوامعي كه طراحان مدعي كمك به آن‌ها هستند، سودمند باشد. در مقاله خود، ما فقط چيزي نمي ساختيم، آن را آزمايش مي كرديم و در مورد آن گزارش مي داديم - ما فكر مي كرديم كه ارائه دستورالعمل ها براي نزديك شدن به مشكلات طراحي مشاركتي مشابه مهم تر است.

س: آينده براي شما و كارتان چگونه است؟ 

لي : من در حال شروع همكاري با انجمن نابينايان و كم بيناي ماساچوست هستم. آنها گروه بزرگي از شهروندان سالخورده دارند كه در مراحل بعدي زندگي خود نابينايي را تجربه مي كنند و بايد ياد بگيرند كه به روش هاي مختلف با فناوري تعامل داشته باشند. درك چگونگي تعامل مردم با فناوري از نظر قوم نگاري براي درك دسترسي - در فناوري، در محيط ساخته شده، و در زيرساخت ديجيتال ضروري است. اين بخش بزرگي از پيشرفت تحقيقات من است. 

لوندگارد: در واقع، مقاله ما فقط در مورد تجسم داده ها نيست، بلكه در مورد چگونگي نزديك شدن به طراحي قابل دسترس به طور كلي است. از اين نظر، مقاله ما چگونگي انجام كارهاي آينده را با مجموعه‌اي مختصر از دستورالعمل‌ها نشان مي‌دهد كه محققان - خودمان و ديگران - مي‌توانند براي مشكلات مختلف اعمال كنند. به عنوان مثال، من اخيراً با محققاني مواجه شده‌ام كه در نحوه توصيف تجسم‌هايشان به شيوه‌هايي كه آنها را در دسترس‌تر مي‌كند، از دست داده‌ام. وقتي تجسم‌ها مثلاً در كتاب‌هاي درسي، انتشارات علمي يا مواد آموزشي ظاهر مي‌شوند، ممكن است به‌عنوان ترجمه‌هاي بريل تصوير ظاهر شوند، اما اغلب به‌عنوان توضيحات متني ظاهر مي‌شوند. اما بهترين راه براي توصيف تجسم چيست؟ آيا ارجاع به ويژگي هاي بصري يا آماري آن منطقي تر است؟ شايد بتوانيم با همكاري يكديگر رمزگذاري هاي مختلفي را ارائه كنيم كه براي كسي كه به تفسير بصري اطلاعات عادت ندارد، قابل درك تر باشد.

Satyanarayan : در امتداد اين خطوط، يكي از موضوعات مربوط به تجسم هاي آنلاين است. كار زيادي براي انجام دادن وجود دارد تا بفهميم چه چيزي در زيرنويس مهم است تا بتوان بينش سطح بالايي از آنچه تجسم مي گويد و همچنين يافتن راهي براي توليد خودكار آن زيرنويس ها ارائه كرد. اين يك راه حل عميق تكنولوژيكي است. اما ما هنوز بايد مطمئن شويم كه ملاحظات اجتماعي فني ما رعايت مي شود.

از نظر بلندمدت، ما به روش‌هاي جايگزين براي رمزگذاري داده‌ها علاقه‌منديم كه براي افراد نابينا قابل استفاده و در دسترس باشد. قبل از خط بريل، متن بر روي كاغذ نقش بسته بود، اما در واقع افرادي كه نابينا هستند زبان را پردازش مي كنند. لويي بريل كه خود نابينا بود، چيزي بسيار متفاوت را ارائه كرد كه روش استاندارد خواندن متن براي افراد نابينا شد. ابتدا بايد يك گام به عقب برداريم و مخاطب را درك كنيم كه براي چه كسي و با چه تبليغات كسي طراحي مي كنيم و مستقيماً با آنها كار كنيم.

براي انجام اين كار، ما بايد به چندين مورد بپردازيم. افرادي كه نابينا هستند چگونه به داده ها فكر مي كنند؟ من از طريق نمودارهاي خطي و نمودارهاي ميله اي با داده ها آشنا شدم. براي افرادي كه اطلاعات را به صورت بصري پردازش نمي كنند، معادل چيست؟ وقتي به اين سؤالات پاسخ داديم، مي‌توانيم به بهترين راه براي رمزگذاري داده‌ها فكر كنيم، زيرا مطمئن نيستيم كه چاپ سه بعدي نمودار خطي بهترين راه‌حل باشد.