سايت تبليغات علفو پلاس

در يك رشته توييت اخير، پل كروگمن، اقتصاددان از انتشار سكه تريليون دلاري يا «اوراق قرضه ممتاز» توسط دولت به عنوان ابزاري براي تداوم ولگردي و هزينه‌هاي نزديك به هفت دهه خود صحبت كرد. او استدلال كرد كه اوراق قرضه پريميوم بيشتر محتمل است زيرا «هيچ كس اوراق قرضه ممتاز را نمي‌فهمد» و «... سخت است كه از چيزي كه شما را گيج مي‌كند عصباني شويد».

ما به نقطه‌اي رسيده‌ايم كه دغدغه اصلي طبقه سياسي ديگر انجام آن چيزي كه به نفع اقتصاد است نيست، بلكه دور زدن قانون است و در عين حال مردم را فريب مي‌دهند كه واقعاً چه مي‌كنند. سياستمداران به طرز ناراحت كننده اي شبيه معتادان به مواد مخدر و فدرال رزرو به عنوان پيشرو محله به نظر مي رسند. هر دو مي‌دانند كه آينده‌شان چه خواهد بود، اما براي تغيير مسير بسيار دور شده‌اند.

چيز اوراق قرضه حق بيمه، يك حيله حسابداري است. براي شنيدن سخنان كروگمن، براي مثال، دولت مي تواند 1500 دلار وام بگيرد و قول دهد هر سال 1000 دلار به اضافه 100 دلار ديگر را به مدت ده سال بازپرداخت كند و آن را «بدهي 1000 دلاري» بنامد. سپس دولت 1000 دلار بدهي موجود را پرداخت مي كند و 500 دلار باقي مي ماند تا خرج كند. در واقع، او مي‌گويد كه دولت بايد از يك كارت اعتباري پيش‌پرداخت نقدي بگيرد تا موجودي كارت اعتباري ديگر را پرداخت كند.

اكنون مي توانيد ببينيد كه چرا او ترجيح مي دهد شما گيج بمانيد.

در جايي كه اوراق قرضه ممتاز يك زرنگي است، سكه تريليون دلاري پرده دود است. به گفته كروگمن، دولت يك سكه پلاتين يك تريليون دلاري ضرب مي كند، آن را به حساب خود در فدرال رزرو مي گذارد و سپس از وجوه آن حساب بانكي براي پرداخت صورتحساب استفاده مي كند. تا اينجاي كار، اين به نظر مي رسد نظريه پولي مدرن (MMT)، يك نظريه اقتصادي حاشيه اي است كه اگر سياستمداران استفاده از آن را به عنوان يك پنجره آكادميك براي توجيه هزينه هاي فراري كشف نمي كردند، كاملاً در حاشيه باقي مي ماند. خوشبختانه، عموم مردم خيلي سريع متوجه شدند كه MMT يك فريب اقتصادي است.

كروگمن دود را از پشت صحنه بيرون مي‌كشد و مي‌گويد: «فدرال رزرو مطمئناً با فروختن برخي از بدهي‌هاي آمريكا، پايه پولي خود را عقيم مي‌كند». به عبارت ديگر، سكه تريليون دلاري MMT نيست زيرا "فدرال رزرو".

براي از بين بردن اين دود، توجه داشته باشيد كه هر معامله بين دولت و فدرال رزرو هيچ تاثيري بر اقتصاد ندارد، مشروط بر اينكه معامله با شخص ديگري درگير نباشد. بنابراين، بياييد فدرال رزرو و دولت را در يك نهاد واحد تركيب كنيم: FedGov. تنها چيزي كه ما به آن اهميت مي دهيم، تراكنش هاي بين FedGov و بقيه ماست. تراكنش هايي كه در FedGov باقي مي مانند فقط براي وكلا نگران كننده است. اكنون اين است كه چگونه طرح سكه تريليون دلاري به نظر مي رسد:

1. FedGov يك تريليون دلار پول جديد ايجاد مي كند و از آن براي خريد كالا از ما استفاده مي كند. از آنجايي كه اين هزينه ها شامل پول تازه ايجاد شده است، بر تورم فشار صعودي وارد مي كند.
2. براي مقابله با تورم، FedGov يك تريليون دلار از ما وام مي گيرد.

خودشه. دود را دور بريزيد، و سكه تريليون دلاري به سادگي FedGov يك تريليون دلار از ما وام گرفته است.سايت تبليغات

تنها دو دليل وجود دارد كه كسي هر يك از اين پيشنهادها را جدي مي گيرد: اين پيشنهادها ممكن است قانون را دور بزنند و ممكن است مردم را فريب دهند. سكه تريليون دلاري از جنبه فني قانوني استفاده مي كند كه ممكن است به دولت نيمي از فدرال رزرو اجازه چاپ پول بدهد - كاري كه تاكنون فقط نيمي از فدرال رزرو فدرال رزرو مي توانست انجام دهد. اوراق قرضه پريميوم از نكات فني حسابداري استفاده مي كند كه ممكن است به نيمي از دولت فدرال رزرو اجازه دهد تا بيشتر وام بگيرد بدون اينكه ظاهراً قرض بيشتري بگيرد. از آنجا كه هر دو به نكات فني تكيه مي كنند، هيچ كدام اين واقعيت را تغيير نمي دهد كه سياستمداران نااميد از اصلاح هزينه هاي بعدي خود هستند و اميدوارند كه، با اصطلاحات فني كافي و دست تكان دادن، راي دهندگان ممكن است متوجه نشوند كه چه اتفاقي مي افتد - حداقل اين بار نه.